షర్మిలాం“తరంగం” 

-షర్మిల కోనేరు

” దైవం మానుష రూపేణా ” అంటారు . ఈ మాట వాడుతున్నానని నేనేదో సంస్కృత పండితురాల్ని అనుకునేరు …

నేను ఆరు ఏడో తరగతుల్లో సంస్కృతం నేర్చుకున్నాను గానీ రఘు వంశం , దిలీపుడు అన్న మాటలు తప్ప ఏమీ గుర్తులేవు . 

అంతెందుకు మా వూరి లైబ్రరీలో వున్న సాహిత్యాన్నంతా ఒక్కో పుస్తకం చొప్పున పరపరా నమిలేసే దాన్ని . 

ఇప్పుడు స్క్రీన్లు చూస్తే అమ్మానాన్నలు గగ్గోలు పెట్టినట్టు పుస్తకాలు చదవనని ఒట్టేయమనేది మా నాయనమ్మ . 

” ఒట్టేసి ఒక మాట ఒట్టేయకుండా ఇంకో మాటా చెప్తానమ్మా ” అని మనసులో అనుకుంటూ ఆ మాట ఏనాడూ నిలబెట్టుకోలేదు . 

ఇంతకీ చెప్పొచ్చేదేంటంటే నాకు సంస్కృతంలాగే నేను చదివిన పుస్తకాలు మాత్రం గుర్తున్నయ్యి గానీ ఆ కధలు గుర్తులేవు . 

కాకపోతే హిరణ్యకశిపుడితో ప్రహ్లాదుడు  ” చదువులలో సారమెల్ల చదివితి తండ్రీ !”  అన్నట్టు ఆ సారం తల్కెక్కింది .

ఆ తల్కెక్కిన సారం కొందరికి తిక్కలాగా కూడా కనిపిస్తుందనుకోండి.

ఇక నేను మాత్రం దేముడు మనిషిరూపంలో వస్తాడని అనేకన్నా మనుషులే దైవం అనుకుంటాను .

జీవితపు ప్రతి మలుపులోనూ నన్ను ప్రేమించి , కోప్పడి  , సలహాలిచ్చి నన్ను ముందుకు నడిపించిన మనుషులు దేముళ్లు కాక ఏమవుతారు . 

పుట్టిన పసికందుని గుండెలకు హత్తుకుని పెంచి పెద్దచేసిన నాయనమ్మ , తాత , అడుగు కింద పెట్టకుండా భుజాలమీద ఎక్కించుకు తిప్పిన మన్నాన్న మాతృపితృ దేవతలైతే , చదువు చెప్పి బళ్లో చేర్పించిన మస్తాన్ వలీ మాస్టారు ఆచార్య దేముడు కాదా ?

ఇంటర్ లెక్కల్లో ఫెయిల్ అయ్యి ఇక చదవనని భీష్మించుకున్నప్పుడు , ఆ దారిన వెళ్తూ ” మా ఇంటిదగ్గర ట్యూషన్ చెప్పే మాస్టర్ వున్నారు , నువ్వు ఇంటర్ సప్లిమెంటరీకి కట్టు”  అని సలహా చెప్పిన ముఖపరిచయిస్తురాలు అంబ సాక్షాత్తూ ఆ అంబిక కాదూ ! 

తన పుణ్యమే డిగ్రీ పీజీ వరకూ చదువు . 

” మా పత్రికలో ఖాళీ వుంది పరీక్ష రాయమని ” ప్రోత్సహించిన చంద్రశేఖరం గారు నా పాలిట శివుడే . 

వుద్యోగంలో నేను అవమానాల పాలైనప్పుడు నన్ను ఇంకా ఎక్కువ జీతమిచ్చి వుద్యోగమిచ్చిన ఎడిటర్ ఏబీకే ఏ దేముడికి తక్కువ !?

హైదరాబాద్ లో నన్ను ట్రైనింగ్ లో ఇంట్లో పెట్టుకుని కంటికి రెప్పలా చూసుకున్న మా పెద్దమ్మ నిజంగా పెద్దింటమ్మవారే !   

ఎప్పుడూ మా నాయనమ్మ అంటుండేది ” నీ ధర్మమే నిన్ను కాపాడుతుందని అడుక్కునే వారిలో దేముడు వుంటాడని ,దానం చేయాలని చెప్పింది .  ఇక చూస్కోండి మా ఇంటికి ఎవరు అడుక్కోడానికి వచ్చినా బస్తాలో వున్న బియ్యం పెద్ద తెపాళా నిండా మోసుకెళ్లి పోసేదాన్ని .  

ఆ రోజుల్లో రోజుకో పదిమంది అడుక్కోడానికి వచ్చేవారు . 

బస్తాలో బియ్యం ఇంత తొందరగా ఎట్లా తరిగిపోతన్నాయ్యో మా నాయనమ్మక అర్ధం కాలేదు . 

తీరా ఒక రోజు తాత చూసి ” ఇది బియ్యం తోడి వచ్చినాళ్లందరికీ పోస్తంటే బియ్యం తరగక ఏంచేస్తయ్ ” అన్నారు .

” నాయనమ్మ అడుక్కునే వాళ్లు దేముళ్లని చెప్పింది , అందుకే  !” అని జవాబు చెప్తున్న నన్ను మా నాయనమ్మ కావిలించుకుని ముద్దాడింది .

అందుకేనేమో చిన్నప్పటినుంచి మనుషుల్లో దేముడిని వెతకడం అలవాటైంది .

అలాంటి ఓ రెండు సంఘటనలు ఇవి .

నేనో రోజు మా అత్తారింటి నుంచి పసి పిల్లని ఎత్తుకుని పుట్టింటికి బయల్దేరాను . 

బస్టాండ్ కి వెళ్లాక చూసుకుంటే పర్స్ లేదు . ఆటో అతనికి ఇవ్వడానికి డబ్బుల్లేవు . 

మళ్లీ వెనక్కి తీసికెళ్లమని డబ్బులు ఇచ్చేస్తానని చెప్పాను . 

అప్పుడు అతను ఏమన్నాడో తెలుసా , పుట్టింటికి ఆనందంగా బయల్దేరారు వెనక్కి రావొద్దు నా డబ్బులు మీరు తిరిగి వచ్చాక తీసుకుంటాను అన్నాడు . అంంతేకాదు బస్ టికెట్ డబ్బులు కూడా ఇచ్చి దగ్గరుండి బస్ ఎక్కించాడు .

బస్ దిగే సరికి సూట్ కేస్ హాండిల్ వూడి పోయింది . 

ఒకపక్క పిల్ల , బస్ దగ్గరకి వచ్చిన రిక్షా అతను ఆ సూట్ కేస్ భుజం మీద పెట్టుకుని రిక్షా ఎక్కించుకుని ఇంటిదగ్గర దిగబెట్టాడు .

దేముడు ఎక్కడో కాదు … సాయం చేసే మనసుల్లో వుంటాడనిపించింది . 

మనతో సంబంధం లేకున్నా మనకి మంచి చేయాలని తాపత్రయ పడతారు కొందరు . 

అలా తారసపడే ఆ మంచి మనసున్న దేముళ్లకు శతకోటి వందనాలు .

****

Please follow and like us:

3 thoughts on “షర్మిలాం“తరంగం”-1”

  1. సరిగ్గా చెప్పారు షర్మిల.
    సాయం చేసేవాళ్ళు ఎదురైతే
    సాక్షాత్తు ఆ దైవం కనిపించినట్టే.
    చాలా బాగుంది

Leave a Reply to విజయకుమారి Cancel reply

Your email address will not be published.