ఉవిధోత్పత్తి – ప్రసాదరావు రామాయణం ఆ నీలాంబరం ఆ నెలరేడు ఆ వెన్నెల ఆ వెలుగుపూలు ఆ విహాయసాలు ఆ వెండి మబ్బులు ఆ మలయానిలం జలపాతాలు సాగరుని కౌగలించాలని పరుగులెత్తే నదీనదాలు సింధూరం పులుముకున్న ఉదయ సంధ్యలు షడ్రుతువులు కోకిల గానాలు కిలకిలమనే చిలుకల పలుకులు ఆహా! ఏమీ ప్రకృతి సౌందర్యాలు ! చిత్రం!! చతురాననుడేమీ శ్రమించలేదు ఇంతటి సౌందర్య సృష్టికైనా! ఇంతిని చెక్కడానికే ఎంత కష్టపడిపోయాడో కమలభవుడు ! మస్తిష్కాన్ని చిలికాడు మేధో మధనం […]
Continue Readingఅలవాటే ఆమె కది – ప్రసాదరావు రామాయణం అలవాటే ఆమేకది.. విషాదాన్ని మ్రింగి అలవోకగా చిరునవ్వు విసరడం! గరాళాన్ని త్రావి గొంతులో దాచుకోవడం!! అలవాటే ఆమేకది విరిసీ విరియగానే సావాసగాళ్లను దూరంపెట్టి ఊరించడం,ఉడికించడం ! అలవాటే ఆమేకది.. పుట్టినింటి ఆత్మీయ అయస్కాంత వలయాన్ని ఛేదించుకుని మెట్టినింటిలో క్రొత్త అనుభూతులు వెతుకుకోవడం ! అలవాటే ఆమేకది అత్తగారి ఎత్తిపొడుపులను అతి సాధారణంగా అనుభవించడం ! అలవాటే ఆమేకది…. పురిటి నొప్పులలో మరుసటి సౌఖ్యాన్ని అనుభూతించడం పాపను చూచినంతనే స్తన్యం […]
Continue Readingనిస్సహాయిని (నెచ్చెలి-2024 కవితల పోటీలో సాధారణ ప్రచురణకు ఎంపికైన కవిత) – ప్రసాదరావు రామాయణం నేను రెప్పలు లేని నేత్రిని గుప్పున గాలి వీచి చప్పున నిందాధూళి అక్షిలో పడినా కన్ను గాయమైనా గుండె ఏడ్చినా కాచుకోలేని నిస్సహాయిని ! నేను రెక్కలు రాలిన పక్షిని నక్కజాతి మగాళ్ళు నన్ను కౌగలించినా వేటమృగాడు వెంటాడినా ఎగిరిపోలేని నిస్సహాయిని ! నేను తలుపులు లేని గుడిశను మృచ్చిలిగాడు తచ్చాడినా నా శీలపు గోడకు కన్నం వేసినా గుండెను పెకలించి […]
Continue Reading
