
అదుపు లేని ఆకర్షణ
ఓ నూతన పయనం
ఆకర్షణ అనే భావానికి వయసు, రంగు, రూపం,జాతి ,రాష్ట్ర భేదాల ఇత్యాదు లుతో నిమిత్తం లేదనే నా నమ్మకం. కొన్ని సందర్భాల్లో ఆ ఆకర్షణకి సామాజిక అంగీకారం ఉండవచ్చు కొన్ని సందర్భాలో లేకను పోవచ్చు. ఆ రెండో కోవకి చెందినదే ప్రస్తుత కథకి కథావస్తువ.
మా అమ్మాయిలు ఇద్దరు నీరజ, సరోజ వివాహాలు అయ్యి విదేశాలలో స్థిరపడ్డారు మా వారు గతించి అప్పటికే పదేళ్ళు గడిచాయి. అమ్మాయిలు ఇద్దరూ తమ జీవితాల్లో స్థిర పడ్డాక నా మిగతా జీవితం ఎప్పటినుంచో ఆగిపోయిన నాట్యాభిరుచికి అంకితం చేద్దామన్న సంకల్పం ఉండింది. ఇప్పటికీ ఆ సమయం వచ్చింది. ఇప్పటికే నాకు యాభై ఐదు దాటింది. అందుకని త్వరపడకుండా మెల్లగా నా నృత్యాభినయం అభ్యాసం ప్రారంభించాను. కొన్ని ఏళ్ల అంతరాయం కలిగింది ఏమో నా ఒళ్ళు మునపటిలా వంగటం మానేసింది. అయినా పట్టు విడవని విక్రమార్కుడిలా మెల్లమెల్ల గా ఒంటిని అదుపులోకి తెచ్చుకున్నాను. ఏమైనా అభ్యాసం తగ్గినందు వల్ల ఈడు మించి నందువల్ల నా నాట్యంలో సొగసు , వయ్యారం కొంచెం తక్కువే అయింది . చేయగా చేయగా ఆ ముడి కూడా విడుతుంది అనుకున్నాను. వయసుతో పాటూ వంటి కివచ్చే కొని బలహీనతలని మనసులో పెట్టుకునే నా ప్రస్తుత దేహానికి తగ్గ పాత్ర పోషించాలంటేనే నేను వేదిక మీదకు వెళ్తున్నాను. లేకపోతే ఎక్కువగా తెర వెనక ఉండి దర్శకత్వమే వహిస్తున్నాను. నా పాత్ర పోషణలో ఎక్కువ అభినయ పాళు నాట్యం అంటే అడుగులు తక్కువగా ఉండేట్టు చూసుకుంటాను. మా ఇంట్లోనే డాన్సు ఏకాడమి మొదలెట్టాను. ఒకరిద్దరితో మొదలయిన నా సంస్థలో పది మంది శిష్యులు ఉన్నారు ఇప్పుడు. నాట్యాభినయంలో కొత్త ప్రయోగాలు చేస్తూ సంస్థ నడుపు తున్నాను.
ఆ రోజుసాయత్రం విశాఖపట్నం కళాభారతిలో రామాయణంలో నవరసాలు ఆన్న అంశం పై నృ త్య నాటిక ప్రదర్శిస్తున్నాము. ప్రదర్శన మంచి పట్టులో ఉన్నది. అభినయములో పూర్తిగా లీనమైన నేను కాలు అకస్మాతుగా వెనక తెర పై పడి తడ బడే లోపునే ఎవరో కింద నుంచి చేయ పెట్టి ఆధారం ఇచ్చారు.. కాస్తలో ప్రమాదం తప్పి ప్రదర్శన భంగం కాకుండా తప్పి పోయింది. ప్రదర్శన పూర్తి అయ్యాక అంత సమయ స్ఫూర్తిగా నాకు ఆసరా ఇచ్చింది ఎవరో అన్నది మాత్రం నేను ఎంత మందిని అడిగినా తెలీలేదు, కలిసి మనస్పూర్తిగా ధన్యవాదాలు చెప్పుకుందామంటే. వేదిక పై ఉన్నంత సేపూ తెలీలేదు కానీ పాదం మడత పడినందు వల్ల వాపూ నొప్పి ఎక్కువ అయినాయి. కమిటీ కారు ఇంటి దగ్గర దిగపెట్టేసి వెళిపోయింది కానీ ఇంట్లో ఎలాంటి హెల్ప్ దొరక్క రెండు బిస్కట్టులు తిని పాలు తాగి దొరికిన పెయిన్ కిల్లర్ ఏదో వేసు కుని పడుకున్నాను. మర్నాడు పొద్దున తొమ్మిదింటికి మెళుకువచ్చి అలవాటుగా కాలు కింద పెట్ట పోయి చూసుకుంటే ఇంత ఎత్తున పాదం పొంగి పోయి ఉంది. ఇక లాభం లేదని నాకు బాగా దగ్గర అయిన స్నేహితురాలు నమ్రతని సాయం పిలిచాను. తను వచ్చి దగ్గర్లోనే ఉన్న ఆస్పత్రిలో ఒర్తోపాడ్ దగ్గరకు తీసుకు వెళ్లింది. లోపల్కి అడుగు పెట్టంగానే పరిచయస్తుల్ని చూసి పలకరించి నట్టు నవ్వుతూ పలకరించాడు డాక్టర్ నితిన్. కాలు పరీక్ష చేసి హెర్ లైన్ ఫ్రాక్చర్ లా ఉన్నది. ఐనా ఎక్స్రే తీసి చూద్దాం అని చెప్పి వెంటనే ఎక్స్రే తీయించి హెర్లైన్ ఫ్రాక్చరని నిర్ధారణ చేసి తానే ప్లాస్టర్ కట్టి, “కొన్నాళు మీరు మీ నాట్యానికి పూర్తిగా విరామం ఇవ్వవలసి ఉంటుంది. “ అన్నారు. నేను నమ్రత విస్తుపోయి అతని వైపు చూస్తే అలా చూడకండి నా వైపు. నిన్న మీ కాలు తెరమీద పడ్డప్పుడు కాలి కింద చేయి పెట్టి ఆపిన వాడిని నేనే. బై ది వే ఈ వయసు లో కూడా మీ నృత్యాభినయం ప్రేక్షకులని చాలా ఆకట్టుకునేలా ఉన్నది అండి. వైద్య_వృత్తి అయినా ఏ కళ అయినా, ఆ కళాపోషణ అన్నా నా అభిరుచి.” అంటూ తన పూర్తి పరిచయం ఇచ్చాడు డాక్టర్ నితిన్. ముప్పై ఏళు ఉంటాయేమొ అతనికి. మంచి ఆకర్షణీయమైన వ్యక్తిత్వం. ఒక సారి చూస్తే మళ్ళీ చూడాలి అనిపించేలా ఉంటాడు. గట్టిగా మాట్లాడితే నా కొడుకు ఉంటే ఆ వయసు ఉండేదేమో. అతని నుంచి నాకు మెప్పు, అభినందనలు రావటం నాకు చాలా సరదా వేసింది.
“ నిజంగానా? ఆ నాటికలో వయసులో ఉన్న అందమైన అమ్మాయిలు ఉండగా అందరినీ వదిలేసి మీరు నన్ను పొగడటం నాకు వింతగా ఉంది. “
అందులో వింతే ముంది! నిజమే అందమయిన అమ్మయాలే ఉన్నారు మీ వయసుకి ఇంత చక్కగా ప్రేక్షకుల్ని సమ్మోహించారంటే వయసులో ఎలా ఉండేవారో అనిపిస్తునది. డాక్టర్ నితిన్ మాటలకి నా మనసు పురి విప్పిన నెమలిలా ఒక కన్నె పిల్ల లా స్పందించటం మొదలెట్టింది. నా వయసుకి తగని భావాలు నన్ను ఉద్రిప్తురాల్ని చేస్తున్నాయి. “ ఇంట్లో సాయం ఎవరైనా ఉన్నారా? ఏమంటే కొన్నాళు వీలైనంత వరకు మంచం దిగ కుండా చూసుకోవాలి. “ “ప్రస్తుతం లేరు ఎవరును. కానీ మా పనమ్మాయిని ఉండ మంటే ఉంటుంది . పర్వాలేదు . థాంక్ యు డాక్టర్ అని చెప్పి బయిల్దేరాము అక్కడి నుంచి. నమ్రత నన్ను ఇంటి దగ్గర దిగ పెట్టి “ ఎలాటి సాయం కావాలన్న చెప్పు . పని పిల్ల రాకపోతే చెప్పు. నేను వచ్చి పడుకుంటా. అన్నట్లు నేను ఒకటి గమనించాను చెప్పేదా’ అని అడిగింది నమ్రత స్కూటర్ స్టార్ట్ చేస్తూ. ఆ డాక్టర్ నితిన్ నిన్ను ఎంత ఆరాధనా పూర్వకంగా చూశాడో గమనించవా? “అని అడిగింది ఒక కొంటె నవ్వునవ్వుతూ. “ పోవే మరీ చెపుతావు నువు గమనించావుగా చాలులే. అని మెల్లగా కుంటు కుంటూ ఇంట్లోకి నడిచాను.
పదిరోజుల తరువాత మళ్ళీ కలవమన్నాడు. ఒక రకమైన తియ్యటి భావంతో నిండిన మనసుకి ఆకలి కూడా తెలీలేదు. రెండుబిస్కెట్లు తిని హాయిగా నిద్ర పోయాను. సాయంత్రం పని అమ్మాయి వస్తే , పొద్దునే వచ్చి సాయంత్రం ఏడు గంటల వరకు సాయం ఉంటావా అంటే సరే అంది. తన చేత ఏదో వంట చేయించుకుని తిన్నాను. మర్నాటి నుంచే పదో రోజు ఎప్పుడు వస్తుందా అని ఎదురు చూడటం మొదలెట్టాను. నా వివాహానికి ముందూ తరువాత ఎందరో మగవారిని కలిసాను కానీ నితిన్ ని కలిసినప్పటి మనసుకి కలిగిన స్పందన మునుపు ఎప్పుడూ కలుగ లేదు. తనతో పాటు నన్ను బలంగా ఎక్కడికో లాక్కు పోతున్న భావన. ఈ ఆకర్షణ నాకేనా లేక తనికి కూడా అలాగే ఉందా!! ఎలా తెలుస్తుంది !! తన కళ్ళలో నా కోసం కనిపించిన ప్రశంస మరువలేనిది . అది ప్రశంస ఒక్కటేనా లేక నా లాగానే తను కూడా ఆకర్షణకి గురి అవుతున్నాడా? అదేదో కాలమే చెపుతుంది..
నేను వయసులో ఉన్నప్పుడూ కూడా ఎప్పుడూ ఇలాంటి అనుభవం కలుగ లేదు నిజానికి ఆ రోజుల్లో ఇటువంటి అనుభవం కలిగి ఉంటే అంతా తేలిగ్గా పరిష్కారం అయ్యేది. ఆ రోజుల్లో కూడా బోలెడు ప్రదర్శనలు ఇచ్చాను కానీ ఇటువంటి అనుభవం ఎప్పుడూ కలగలేదు . ఒక్కసారి నా కాలేజు రోజుల్లో మా ఇంగ్లీష్ లెక్చరర్ పట్ల నాకు ఇటువంటి బలమైన ఆకర్షణ కలిగింది. కానీ అది నా వైపు నుంచే కాబట్టి అది మొగ్గలా ఉన్నప్పుడే త్రుంచేసుకున్నాను. దానికి భవిష్యత్తు లేదని అప్పుడే తెలుసుకున్నాను. అప్పుడు నా కంటే ఇరవయెళు పెద్ద వారి పట్ల ఆకర్షణ కలిగితే ఇప్పుడు నా కొడుకు లాంటి వయసులో ఉన్న వారి పట్ల మళ్ళీ అటువంటి బలమైన కోరిక కలుగుతోంది. ఆశ్చర్యంగా నాకు మా వారి పట్ల కూడా ఎప్పుడూ ఇటువంటి భావన కలగలేదు. ఇన్నే ళ్ళు ఆయనతో వివాహం కాలం అంతా యాంత్రికంగా పిల్లలు సంసారంతో గడిచి పోయింది కానీ మా వారి పట్ల నాకు ఇటువంటి ఆకర్షణ కలుగలేదు. ఆకర్శనతో పాటు ప్రేమించిన వారి వివాహం చేసుకో కలగటం ఎంత అదృష్టమో కదానుకున్నాను. నా భావాలు ఎవరితో పంచుకోవటానికి ధైర్యం లేదు నమ్రత నాకు మంచి స్నేహితురాలు. ఆ రోజు ఏదో నన్ను తమాషా చేసింది కాని నేను నిజంగా అతని పట్ల లొంగి పోతున్నాను అని చెప్తే హర్షిస్తుందని అనుకొను. ఇంకా నయం నా పిల్లలు ఇద్దరూ పెళ్లిలు అయి విదేశాల్లో ఉన్నారు. సరే ఎదైతే అదవుతుంది, కాలానికి వదిలేస్తే సరి అని మనసుని ఊరుకో పెట్టాను.
భార్యగా తల్లిగా నా విధులన్నీ నెరవేర్చుకుని హాయిగా నాట్యానికి నా జీవితం అంకితం చేదామ్మనుకుంటన ప్రాయంలో నా మనసుని ఇంత కలవర పెడుతూ దేముడు నితిన్ని పంపించాడు ఏమిటి? దేముడికి కూడా నన్ను ఆట పట్టించాలని చూస్తున్నాడా!! నా నిగ్రహ శక్తి పరీక్షిస్తున్నాడా!!
నా మనసుతో చెలగాటం ఆడుతున్నాడా? అయినా తన కంటే ఇరవయెళు చిన్న అమ్మాయిని రెండో పెళ్లి చేసుకున్నా సహించే సమాజం తన కంటే ఇరవయేళ్లు చిన్న వారిని ఒక స్త్రీ ఆకర్షించింది అంటే ఎందుకు దూషించాలిట???? సమాజం దాకా ఎందుకు ముందు మన పిల్లలే ఒప్పుకోరు. తల్లి స్థానంలో మారు తల్లిని ఎలాగయినా సహిస్తారు కానీ తండ్రి స్థానంలో మారు పురుషుడ్ని అస్సలు స్వీకరించరు. ఎందుకు స్త్రీ కి ఇన్ని ఆంక్షలు ??? తమ పెళ్లిలు అయిపోయి తండ్రి ఒంటరి వాడైపోతే పిల్లలే ముందుకు వచ్చి తండ్రిని మరో వివాహం చేసుకోమని సలహా ఇవ్వటం చూశాను మరి అటువంటి సహృదయత తల్లి పట్ల ఎందుకు చూపలేదు సంతానం!!
తన విషయంలో నీరజ అర్థం చేసుకుంటుందని కొంతైనా ఆశించ వచ్చు కానీ సరోజ దురుసు స్వభావం కలది. కొడుకుతో సమానమైన వయస్సు గల పరపురుషుడి పక్క తన తల్లిని అంగీకరస్తుందని ఆశించలేను. సమాజం పురోగమీచిందని మనల్ని ఎంత మభ్య పెట్టుకున్నా ఇటువంటి వివాహాలకి ఎంత దగ్గర స్నితులైనా కూడా వ్యతిరేకిస్తారు, సహకరించటానికి జంకుతారు. నాలో చెలరేగుతున్న భావాలతో నిమిత్తం లేకుండా నితిన్ శ్రద్ధగా చేసిన వైద్యానికి నే త్వరలోనే మునపటిలా నడవ కలిగాను.
నేను మళ్ళీ నా న్తృత్య సంస్థ ప్రారంభించాను. మా గ్రూప్ ప్రదర్శన ఎక్కడ ఉన్నదన్నా నితిన్ వీలు చేసుకుని వచ్చి అభినందించి వెళ్ళేవాడు. కళాభారతిలో నెలకి ఒకసారి అయ్యే మీటింగ్స్ ఊన్నా తప్పకుండా కలుసుకుని ఒక దగ్గరే కూర్చునే వాళ్ళం. కన్నె పడుచులా డాక్టర్ నితిన్ని కలిసే అవకాశం కోసం ఎదురు చూసేదాన్ని . తన కోసం ప్రత్యేకంగా తయారయ్యేదాన్ని. తనతో కలిసి ఉన్నపుడు ఎవరు ఏమను కుంటారో అన్న జంకు కూడా మమ్మల్ని అడ్డగించేది కాదు .
నితిన్ కుటుంబం, పెళ్లి గురించి కుతూహలం ఉండేది కానీ ఎప్పుడూ నేను అడగలేదు. తోచినప్పుడు తానే చెపుతాడులే అని ఊరుకున్నాను. తను చేస్తునది తనకి తెలియకపోదు కదా . మా పరిచయం స్నేహం కళాభారతి వరకే పరిమితం చేసుకున్నాము . అంతకు మించి ఎక్కడా కలుసుకునే ధైర్యం ఇద్దరికీ లేక పోయింది. వారానికి ఒకసారి చూడకపోయినా తోచేది కాదు. ఫోనులో మాట్లాడుకుంటే తృప్తిగా ఉండేదికాదు. అలా ఏడాది గడిచి పోయింది. అలా కలుసుకున్నప్పుడే నితిన్ మొదటి సారి డిన్నర్ కి బయటకి వెళ్దామా మీతో మాట్లాడాలి.”అడిగాడు. నా గుండె లయ తప్పింది. సరే ‘ అన్నాను. వెళ్ళి ఒక రెస్టోరెంట్లో కూర్చుని భోజనం ఆర్డర్ చేశాక నితిన్ “మీకు ఇద్దరు అమ్మాయిలు. ఇద్దరూ పెళ్లిలు అయి, అమెరికాలో. స్థిర పడ్డారని తెలుసు. అంతకు మించి ఏమీ తెలియదు. మా అమ్మానాన్నా ఇద్దరు నా దురదృష్టం కొద్దీ కోవిడ్ కి గురి అయి పోయారు. దగ్గర బంధువులు ఉన్నారు . కానీ నేను చేసే ఏ చర్యకి అయినా వారిని విచారణలోకి తీసుకోవాల్సిన అవసరంలేదు. మీ సంగతి ఏమిటి? మీ వారు లేరని తెలుసు. మరి మీ అత్తా మావగారు, మిగతా దగ్గర బంధువులు ఉన్నారా? నితిన్ ఈ విషయాలు ఎత్తేడు అంటే ఈ సంభాషణ ఎటు దారి తీస్తుందో ఊహించగలను. చెప్పాను” మా వారు పోయాక ఆ బాధ తట్టుకో లేక మా అత్తా మావగారు కూడా మూడేళ వ్యవధిలో పోయారు. బంధువులు ఉన్నారు. కానివారెవరు మా స్వ విషయాలు పట్టించుకోలేదు ఎప్పుడు. అమ్మయిల ఇద్దరి పిల్లల పెళ్లిలకి వచ్చి వెళ్లారు. ఆ తరువాత వారితో పెద్దగా సంబంధం లేదు. “
మొదటిసారి మృదువుగా నా చేయ మీద చేయి వేసి ,నేను యిక్కడి సమాజం విమర్శనకి దొరక్కుండా ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళి సెట్టేల్ అయ్యే ప్రయత్నంలో ఉన్నాను. మీరూ నాతో వస్తారా? అంటూ నా కళ్లలోకి చూశాడు. నేను సంభ్రమాశ్చర్యాలతో నిండి పోయాను. మనసులో లేస్తున్న ప్రశ్నలు కళ్ళలో కనిపిస్తున్నాయి.
“ నిజమే కావాలంటే నా వయసుకు తగ్గ చకటి అమ్మాయిలు నాకు దొరుకుతారు. కానీ వారెవరూ కూడా మీలా నన్ను ఆకర్షించలేదు. ఆఖర్కి నా మిత్రులకి నా పై అనుమానం కూడా వేసింది. నాకు అమ్మయిలు పనికి రారేమో ఆని.” మీరు కలిసే వరకు నా మనసు ఏం కోరుకుంటోందో నాకే తెలీదు. మీ పట్ల నాకు పెరుగుతున్న ఆకర్షణ మీ నుంచి జవాబుగా దొరికిన స్పందన నాకు జీవితంలో ఎవరుకావాలో తేల్చి చెప్పింది. కానీ మన కలయకని స్వీకరించేంత మన సమాజం పెరగలేదని తెలుసు. నాకు అడ్డు చెప్పి విమర్శించేవారు ఎవరూ లేరు కాని మీకు మీ అమ్మాయిలున్నారు. మీరు అంగీకరిస్తే కనుక కొన్నాళు మీ నృత్య సంస్థ మూయ పడుతుంది. కానీ అక్కడ స్థిరపడిన నాస్నేహితులు చెప్పారు అక్కడ కూడా మీకు శిష్యులకి కొరత ఉండదని. ఏమంటారు?” అని ప్రశ్నార్థకంగా చూశాడు నీతిన్.
“ తెలీదు నితిన్. ఆలోచించి చెప్తాను. ఆ తరువాత ఎక్కువ మాట్లాడలేదు. ఎవరి ఆలోచన్లలో వారు ఉండి పోయాము. డిన్నర్ చేసుకుని లేచాము. పదండి ఇంటికి దిగ పెడతాను. చాలా రాత్రి అయిపోయింది.” ఇన్నాళ స్నేహంలో అది మొదటిసారి అలా నితిన్ ఆఫర్ చేయటం.
“పరవాలేదు వెళిపోతా. నాకు అలవాటేగా నా టువ్హీలర్.”అన్నా.
“ఆఖరిగా మరో మాట. ఒకవేళ విమర్శలకి భయపడి మీ జాబు నెగెటివ్ అయితే , నేను తప్పకుండా బాధ పడతాను కానీ మిమ్మల్ని తప్పు పట్టను. మీ నిర్ణయం ఏదైనా సరే మనస్ఫూర్తిగా అంగీకరిస్తాను. “ నితిన్ వెళిపోయాడు.
నేను ఆలోచనలో పడ్డాను. నితిన్ పట్ల బలమైన ఆకర్షణ ఉన్న నేను తను నాకు దూరం అవుతాడంటే తట్టుకోలేని స్థితికి వచ్చాను నేను. మా అమ్మాయిలు ఎదురు చెప్తారాన్న జంకు నన్ను వేనక్కి లాగుతున్నది.
తల్లిగా , గృహిణిగా నా బాధ్యతలు నెరవేర్చుకున్నా కూడా నేను నా మనసుకి నచ్చిన పని ఎందుకు చేయ కూడదు. విషయం ఉన్నది ఉన్నట్లు పిల్లలకి చెపుతాను . ఆ తరవాత వాళ ప్రతిక్రియ ఎలా ఉన్నాసరే నా మనసు కోరుకున్నది నేను చేయటం లో నాకు ఏ తప్పు కనిపించ లేదు. వెంటనే నీరజ, సరోజకి మెసేజ్ పెట్టెను. నీరు మెసేజ్ చూసింది కానీ జాబు ఏమి రాయలేదు. కానీ సరోజ వెంటనే ఫోను చేసి ‘ నువు ఇలాంటి నిర్ణయం తీసుకునే ముందు మా విషయం ఒక్క సారైనా ఆలోచించావా? మా అత్తవారికీ తెలిస్తే నన్ను ఎంతలా దేప్పుతారో తెలుసా? …… “ఇంకా ఏదేదో అంది. తను అనాల్సినవన్నీ అన్నాక అడిగాను ‘అయిందా? ఇంకా ఏమైనా ఉందా?“ అన్నాను ప్రశాంతగా.
మీ అత్తవారు ఎలారిఎక్ట్ అవుతారో నాకు ఎందుకే? అసలు వారికి నేను ఆస్ట్రేలియా ఎవరితో వెళ్తున్నానో చెప్పాల్సిన అవసరం ఏముంది?? ఏదో డాన్స్ ప్రొజెక్ట్ మీద వేల్టున్నానని చెప్పు అది కూడా అడిగితే. ముందు నువ్వే తిరగ పడతా వని నాకు బాగా తెలుసు. సరు, అయినా నా బాధ్యతలు అన్నీ నెరవేర్చుకుని నాకు అడ్డంకులు ఏమీ లేని సమయములోనా మనసుకి నచ్చిన పని చేయటంలో తప్పు ఏమీ లేదని నేను నమ్ముతాను.
మీకే కాదు చాలా మంది నేను చేస్తున్న పని చాలా ఏహ్యంగా భావిస్తారు. వారికి జవాబు చేప్కోవాల్సిన అవసరం నాకు లేదు. మీరు నా పిల్లలు కాబట్టి చెపున్నా. నా పై కోపం తగ్గి మీకు భవిష్యత్తులో నా అవసరం ఎప్పుడు కలిగినా మీ వెంట నేనుఉంటాను. నితిన్ని మీరు స్వీకరించ లేకపోయినా నేను మాట ఇస్తున్నాను. ఆ తర్వాత మీ ఇష్టం . నేను మాత్రం నా నిర్ణయం మార్చుకొను. “ కోపంగా ఫోను పెట్టేసింది సరోజ . నేను నితిన్ని కాల్ చేసి నాకు వీసా ప్రయత్నం చేయమని చెప్పి హాయిగా నిద్ర పోయాను. తెల్లవారి రిటర్న్ మెసేజెస్ చూసుకుంటే నీరజ మెసేజ్ కనిపించింది. “ ఈ వయస్సులో నిన్ను అంతలా ఆకర్శించిన ఆ నితిన్ని త్వరలో కలవాలని ఉన్నది అమ్మా”. “ అమ్మయ్య , కనీసం ఒకరు ఖారాలు మిరియాలు నూర కుండ కొంచెం మర్యాద చూపించారు ‘ అని అనుకుని “తప్పకుండా నీరూ, మేము అక్కడ సెటిల్ అయ్యాక వద్దువుగాని. నీకు కూడా నితిన్ ఒక స్నేహితుడిగా తప్పకుండా నచ్చు తాడని నా నమ్మకం . ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాక మిగతా పనులన్ని త్వరత్వరగా అయిపోయినాయి. నా నృత్య సంస్థ మూసి వేయటానికి చాలా బాధ అనిపించింది. అసలు విషయం నమ్రతకి కూడా చెప్పలేదు. డాన్స్ టీచర్ గా నా ఫ్రెండ్స్ ఆస్ట్రేలియా నుంచి ఆఫర్ ఇచ్చింది వెళుతున్నాని చెప్పాను. అంతా వైండప్ చేసుకునీ ఇంటి గలవారికి తాళాలు అప్పగించి సమయానికి ఎర్ పోర్ట్ చేరే సరికి నితిన్ ఎదురు చూస్తూ కనిపించాడు. నేను కేబ్ దిగిన వెంటనే ఒక చేయి అందించి మరో చేయి నా భుజం చుట్టూ వేసే సరికి అంతా మర్చి పొయ్ ఒక కన్నె పిల్లలా అనుభూతి చెన్దిన మధురాను భూతి మాటల్లో వ్యక్తం చేయలేనిది.
*****

పుట్టిపెరిగి గ్రాడ్యుయేషన్ చేసింది జంషెడ్పూర్ లో. ఎం. ఎ. బెనారస్ హిందూ యూనివర్సిటీ నుంచి చేసాను. మా నాన్నగారు కీర్తిశేషులు శ్రీ భాగవతుల ఉమామహేశ్వర శర్మగారు స్వయంగా తెలుగుసాహిత్యం, భాష అంటే ప్రాణంగా చూసుకునేవారు. ఆఖరిశ్వాస వరకూ తెలుగు కావ్య రచనలు చేసి, తెలుగుతల్లి సేవ చేసారు. ఆయన ప్రభావం వలన కొంతా, అప్పటికే తెలుగు రచయిత్రిగా మంచి పేరు, ప్రఖ్యాతులు తెచ్చుకున్న శ్రీమతి సుగుణమణి (అరవింద) గారి ప్రోత్సాహం, సాంగత్యం వలన నాలో కథలు రాయాలన్న ఉత్సాహం పొంగిపొర్లింది. ఫలితంగా నేను ప్రయత్నపూర్వకంగా తెలుగు రాయటం, చదవటం నేర్చుకుని, స్థానిక పత్రిక కోసం రాసాను. అవి అందరూ మెచ్చుకున్నందున ఆంధ్రపత్రిక, ఆంధ్రజ్యోతి పత్రికలకు పంపటం, వారు వాటిని ప్రచురించటం జరిగింది. కథా రఅహ్యిత్రిగా పేరు తెచ్చుకుంటూన్న సమయంలోనే వివాహం జరిగి సంసార సాగరంలో మునిగితేలుతూ, స్కూల్ టీచర్ గా ఉద్యోగం చేస్తూ, జీవితాన్ని ఈ రెండింటికి అంకితం చేసాను. సంసార బాధ్యతలు కొంతవరకు తీరాక నాలోని రచయిత్రి నేను ఇంకా బ్రతికి ఉన్నానంటూ ముందుకొచ్చింది. ఈసారి నా బంధువు అయిన అనూరాధ ప్రోత్సాహంతో మళ్లీ రాయటం మొదలుపెట్టాను. నేను సాహితీ ప్రపంచంలోకి అడుగుపెడితే పైలోకంలో ఉన్న మా నాన్నగారు చూసి తప్పకుండా సంతోషిస్తారన్న ఆశతో…