image_print

ఎడారి స్వప్నం (కవిత)

ఎడారి స్వప్నం -డి. నాగజ్యోతి శేఖర్ నేను కొన్ని పూలఉదయాలను దోసిట పట్టి ఎదనింగికి పూయాలనుకుంటా….అంతలో…ఓ చీకటి చూపుడువేలేదో ముల్లై దిగుతుంది!పూల రెక్కల నిండా నెత్తుటి చారికలు!  కొన్ని కలల తీగల్నీకంటిపొదరింటికి అల్లాలనుకుంటా….ఓ మాటల గొడ్డలేదోపరుషంగా  నరుకుతుంది!తీగల మొదళ్లలో గడ్డకట్టిన వెతల కన్నీరు!  కొన్ని ఆశల చైత్రాలను మూటకట్టి స్మృతుల అరల్లో దాచాలనుకుంటా…!ఓ ఉష్ణ శిశిరమేదో జ్వాలయి మండుతుంది…!పచ్చటి జ్ఞాపకాల ఒడిలో గాయాల బూడిద!  కొన్ని శ్వాసల్ని ఉత్తేజ స్వరాలుగా కూర్చిగెలుపు పాటను రాయాలనుకుంటా..!ఓ అహాల అపశృతేదో ఆవహించి  కర్కశంగా ధ్వనిస్తుంది!ఊపిరిగీతం గొంతులో  […]

Continue Reading
Posted On :

వదిలొచ్చేయ్… (కవిత)

వదిలొచ్చేయ్… -డి.నాగజ్యోతిశేఖర్ రాతిరి దుప్పట్లో విరిగిన స్వప్నాలని ఎత్తి పారబోసిగుండెదోసిలిని ఖాళీ చేయాలని …. దుఃఖపు వాకిట్లోకూలబడిన నిన్నటి ఆశల ముగ్గునిహత్తుకొని ఓ కొత్త వర్ణాన్ని అద్దాలని…. పెరట్లో పాతిన బాల్యపుబొమ్మని వెలికి తీసిపచ్చని కలల్ని పూయాలని… వంటింటి కొక్కేనికి గుచ్చిన ఆత్మనోసారి తిరిగి గాయపు దేహంలో కి ఆహ్వానించాలని… తెగిన నక్షత్రపువాక్యాలనిపదం పదంగా కూర్చుకొనినీదైన కవితొకటి రాయాలని….వసి వాడని పూల ఋతువొకటి ఆలింగనం చేసుకొనిరాలిన గతాలని సమాధి చేయాలని….ఎంతగా తపించావోనాకు తెలుసు!మరెంతగా దుఃఖించావోఅదీ తెలుసు! నువ్వొస్తావని…నువ్వుగా వస్తావనిఎన్ని రాత్రుల్ని హత్య చేసిఉదయాలకు ఊపిరిపోసానో….ఎన్ని శిశిరాలను […]

Continue Reading
Posted On :

నిశి దోచిన స్వప్నాలు (ద్వితీయ వార్షిక సంచిక కవితల పోటీ రచన)

నిశి దోచిన స్వప్నాలు (ద్వితీయ వార్షిక సంచిక కవితల పోటీ రచన) -డి. నాగజ్యోతిశేఖర్ నిద్ర కూడా ఓ కలే నాకు…. ఒక్కసారైనా….. పనిసూరీడు చొరబడని విశ్రాంతిచీకటిని కనుపాపల్లో నింపుకోవాలి! తుషార బిందు పరిశ్వంగానికి  మైమరచి వాలే తృణపుష్పంలా నిద్దుర స్పర్శ కనురెప్పలపై భారంగా ఒరగాలి! ఎగిరిపోతున్న సాయంత్రం పిట్టల్ని కాఫీ కప్పులోకి ఆహ్వానించి వెలుగు కబుర్లు చెప్పాలి! రాత్రి చెట్టుపై నక్షత్రమై వాలి ఇష్టమైన అక్షరాలను కౌగలించుకోవాలి! పారేసుకున్న కలలనెమలీకల్ని రెక్కలుగా చేసుకొని ఏకాంతంలోకి ఎగిరెళ్ళాలి! […]

Continue Reading
Posted On :

మొగ్గలు వికసించే చోటు (కవిత)

మొగ్గలు వికసించే చోటు -డి. నాగజ్యోతిశేఖర్ ఆ చోటు అనగానే వేల వర్ణాలు కలలై నన్నల్లుకుంటాయి!ఆ చోటు రాగానే వెన్నెలతీగలు వరమాలలైచుట్టుకుంటాయి! నిన్నేగా భారపు హృదయాన్నిక్కడ పాతిపెట్టాను…నిన్నేగా కన్నీటి లోయొకటితవ్వాను!ఏవీ ఆ ఆనవాళ్లు…. పూల ఋతువేదో నా వేదనల్ని అపహరించింది!వెన్నెల దీపమేదోనా నవ్వులను వెలిగించింది! గాయాలను మాన్పే అగరు పూల పరిమళమేదోఈ స్థలిలో దాగుంది!గేయాలను కూర్చేసాంత్వనవేణువేదోఈ చోటులో మాటేస్తుంది! అందుకే ఆ నిశ్శబ్ద జాగాలో  నన్ను కుప్పగాపోసుకొని….తప్పిపోయిన తలపుల్ని వెతుక్కుంటాను!నన్ను నేను తవ్వుకుంటుంటాను! కలత రేయి తెల్లవారేలోగా….నా శిరస్సు శిశిరం వీడినవనశిఖరమై మెరుస్తుంటుంది!గుండె కవితై విరుస్తుంటుంది! ఆ “అక్షరమొగ్గలు”వికశించే చోటు….మీకూ తరచూ దర్శనమిస్తుంది కదూ….అపుడు నాకూ మీ ఇంటి […]

Continue Reading
Posted On :

చూడలేను! (కవిత)

చూడలేను! -డి.నాగజ్యోతిశేఖర్   కరగని దిగులుశిల పగిలిన స్వప్న శిఖరంపై  సాంత్వన తడికై కొట్టుకులాడుతున్నది! మలిగిన ఆశా మిణుగురులు రెక్కల సడి వెతల దిగంతాల అంచుల్లో నిశ్శబ్ధాన్ని ప్రసవిస్తున్నది! కన్నీళ్ల మేఘసంచులు చిల్లులుపడి కంటిఆకాశం దుఃఖ వర్ణం పూసుకుంటున్నది! ఇప్పుడిప్పుడే విచ్చుకున్న అస్తిత్వ రెక్కలకు ఆధారమివ్వని ఈనెల మనస్సులు  వివక్షతను ఈనుతున్నవి! మేధస్సు చంద్రునిపై వెన్నెల సౌధాలు నిర్మిస్తున్నా… ఆంక్షల రాహువులు చీకటి అమవాసలై చుట్టేస్తున్నవి! మాటల్లో ఆకాశంలో సగమైనా…. చూపుల్లో వంకరతనపు   ప్రశ్నాచిహ్నమై స్వేచ్చా హృదయం […]

Continue Reading
Posted On :

స్వప్న వీధిలో… (కవిత)

స్వప్న వీధిలో… -డి.నాగజ్యోతిశేఖర్ రోజూ రెప్పలతలుపులు మూయగానే … నిద్రచీకటిలో గుప్పున వెలుగుతుందో నక్షత్రమండలం! కలతకృష్ణబిలాల్ని కలల లతల్లో చుట్టేసి… దిగులు దిగుడుబావిని దిండుకింద పూడ్చేసి ఒళ్లు విరుచుకుంటుందో వర్ణప్రపంచం! ఊహాల్ని శ్వాసల్లో నింపి… ఊసుల్ని పూలలోయల్లో  ఒంపి… మనస్సు మూట విప్పుతుందో వినువీధి! ఆ వీధి మధ్యలో పచ్చటి చెట్టయి నవ్వుతుంటుంది నా మస్తిష్కం.! ఆ సందు చివర కురులారాబోసుకుంటుంది నా నవ్వుల వెన్నెల కెరటం! నడి వీధిలో నవ్వేెంటనే ఆధిపత్యపు స్వరాలు లేవు! ఆకాశపు అంచుల్లో నువ్వేెంటనే అమావాస్యపు […]

Continue Reading
Posted On :

ఒకానొక బంధిత గేయం!(కవిత)

ఒకానొక బంధిత గేయం! (కవిత) -డి.నాగజ్యోతిశేఖర్ నెత్తుటి వాగొకటి  హృదయసంచిని చీల్చుకొని పోటెత్తింది! కొంచెం కొంచెంగా ఘనీభవిస్తున్న స్వప్న దేహాలు మౌనంగా రోదిస్తున్నాయి! పురాతన గోడల్లో చిక్కుకున్న ఉనికివిత్తు ఊపిరాడక కొట్టుకుంటుంది! బొట్టు బొట్టుగా విరుగుతున్న ప్రాణధారలు గాజుద్వీపంలో ఆఖరి పాటను లిఖిస్తున్నాయి! ఎక్కడో గుండెలోయల్లో వెలిగించుకున్న ఆశలదీపంపై రాబందు రెక్కల నీడ పరుచుకుంది! శూన్యాకాశపు అంచుల్లో  చీకట్లు వాటేసుకుని మనస్సు మబ్బులు మసకబారుతున్నాయి! నిన్ననే వచ్చిన వసంతం వేసంగి సెగ తగిలి కన్నీటి కొవ్వొత్తై కరుగుతున్నది! […]

Continue Reading
Posted On :