ఇదీ నా కవిత్వం
– వసుధారాణి
నీపై ప్రేమ ఎలాగో
ఈ కవిత్వమూ
అంతేలా ఉంది .
నా ప్రమేయం లేకుండా
నాలో నిండిపోయి
అక్షరాల్లో ఒలికిపోతోంది.
కవి అంటే ఓ వాన చినుకు,
ఓ మబ్బుతునక
మండేసూర్యగోళం
చల్లని శశికిరణం
కన్నీటికెరటం
ఉవ్వెత్తు ఉద్వేగం
పేదవాడికోపం
పిల్లలకేరింత
కన్నతల్లి లాలిత్యం
గడ్డిపూవు,గంగిగోవు
ఒకటేమిటి
కానిదేమిటి
కవి అంటే విశ్వరూపం
వేయిసూర్య ప్రభాతం.
గుండెకింద చెమ్మ,
కంటిలోన తడి
ఇవి లేకుండా
కవిత్వం రాయలేవా ?
ఓ యదార్ధవాది ప్రశ్న.
కనపడని ఆ నువ్వు
లేకుండా కవితే లేదా ?
ఓ తర్కవాది సణుగుడు.
మీకూ ,నాకూ
మెదడూ,మనసంత
బేధం మరి .
ఇదే నా సమాధానం.
నేను నీ వెంట
అక్షరాలు నా వెంట
కవితల వెల్లువే తోవంతా .
నువ్వు కవివా ?
అవును మహాప్రభో !
కవిత్వంకాక నీ అర్హత ఏమిటి?
“కవిత్వమే” నా అర్హత.
ఇప్పటి వరకు వెలగబెట్టింది
ఏమైనా ఉందా?
ఓ పెద్దమనిషి చిన్న ప్రశ్న.
ప్చ్ ఏమీ లేదు ! నా సమాధానం
మరి ఏమి చేస్తున్నావు ?
పూటకో కవిత రాసుకుని
నా రోజుల్ని ఇలా వెలిగించుకుంటున్నా.
*****
వసుధారాణి రూపెనగుంట్ల. విశాఖపట్నం. బాల్యం అంతా నరసరావుపేటలో గడిచింది. రైతు కుటుంబ నేపథ్యం. సాహిత్యపఠనాశక్తి అమ్మగారి నుంచి అలవడింది. రాణెమ్మ కథలు, కాకమ్మకబుర్లు పేరిట కొన్ని కథలు వ్రాసారు. విశాలాంధ్ర పబ్లికేషన్స్ నుంచి వెలువడిన నవనవాలా నాయికలు సంకలనంలో వీరి వ్యాసం అచ్చులో వచ్చింది. ఒక కవితా సంపుటిని ముద్రణలోకి తీసుకురాబోతున్నారు. కవిత్వం, కథారచన, విమర్శనాత్మక వ్యాసాలు వ్రాస్తారు.