స్వదేశం
-కుందుర్తి కవిత
విదేశంలో ఉంటూ దేశభక్తిమీద కవి
ఆలోచనలు ఏదో అజెండా తో
గిర్రున వెనక్కి తిరిగి
జ్ఞాపకాల వీధిలో జెండా పాతాయి…
పదిహేనేళ్ళ నా పూర్వం
పరదేశంలో తన పునాదులు వెతికింది
ఆరునెలలకు మించి ఇంటికెళ్ళకపోతే
మనసు మనసులో ఉండకపోవడం…
మన దేశం నుంచి ఎవరొచ్చినా
సొంతవాళ్ళలా మర్యాదలు చేయడం…
మన జాతీయ హస్తకళలతో ఇంటినంతా నిం
మన దేశపు చిన్ని భాగాన్నైనా
ఇంట్లో బంధించామని పొంగిపోవడం…
పిల్లలకి దేశభక్తి పాటలు నేర్పు
“ఏ దేశమేగినా, ఎందుకాలిడినా”
అని మైమరిచి పాడటం..
జణగణమన తరువాత జై హింద్ కి ప్రతీసారీ
అప్రమేయంగా చేయెత్తి జై కొట్టడం
ఇవన్నీ దేశాభిమానానికి నిదర్శనం కాదా?!
మన సినిమాల ప్రీమియర్ షోల కి వె
మార్స్ మంగళ్ మిషన్ సఫలానికి
గుండె గర్వంతో ఉప్పొంగిపోవడం వర
ఆనాటి క్రికెట్ వరల్డ్ కప్పులో
పై కప్పులెగిరేలా ఛీర్ చేయడం నుం
మొన్న ఒలంపిక్సులో సింధు కంచు
కంచు కంఠంతో అరవడం వరకూ !!
అన్నిట్లో దేశారాధరోదన వినిపిం
కాషాయవన్నె ధైర్యం వెన్నంటే ఉం
తేటతెల్లని మమతలు మనసులో నింపు
అభివృద్ధికై పచ్చటి శుభసంకల్పం
ధర్మసందేశాన్ని విస్తరించే విహం
వినీలాకాశంలో విహరిస్తూ
త్రివర్ణ తత్వాన్ని త్రికరణశుద్ధిగా పాటిస్తున్న మనం..
ప్రవాసంలో కూడా స్వదేశ ఛాయలనే
కదా వెతుక్కుంటున్నది?!
దేశభక్తుడంటే…
దేశాన్ని ఉద్ధరించే సంఘసంస్కర్తలే అవనక్కర్లేదు,
సరిహద్దుల్లో పోరాడే సైనికుడే కా
దేశంపై హద్దుమీరిన ప్రేమని గుం
జీవనపోరాటానికి దూరదేశాలకి వలస
మన సంస్కృతినీ సంస్కారాలనీ బ్రతికిస్తూ…
మనదేశ గౌరవాన్ని నిలబెడుతూ…
మన ఉనికిని స్మరించుకుంటూ…
దేశ శ్రేయస్సు కాంక్షిస్తున్న ప్ర
ఏ దేశంలో ఉన్నా , ఏ పని చేస్తు
టైం జోను ఏదైనా, పాస్ పోర్టు ఏ రం
దేశభక్తులే, దేశాభిమానులే
భావితరాలకు బాధ్యత నేర్పే
భరతమాత ముద్దుబిడ్డలే !!
*****
నా పేరు కుందుర్తి కవిత. వచన కవితా పితామహుడిగా పేరెన్నికగన్న కుందుర్తి ఆంజనేయులు గారి మనవరాలిని కావటం వలనా, వారు మొదలు పెట్టిన ఫ్రీవెర్స్ ఫ్రంట్ బాధ్యతని తదనంతరం కొనసాగించిన కుందుర్తి సత్యమూర్తి గారి కూతుర్ని కావటం వలనా, బాల్యం నుంచీ ఫ్రీవెర్స్ ఫ్రంట్ పురస్కార సమావేశాలకు వెళ్ళటం, ప్రముఖులైన కవులతో, వారిపుస్తకాలతో సంబంధబాంధవ్యాల వల్లనా, కవిత్వం రాయాలనే తపనతో కొంతకాలంగా రాస్తున్నాను. ప్రస్తుతం సింగపూర్లో నివాసం. ఇది కాక, ఏ పనైనా సృజనాత్మకతతో చేయడం నాకు సరదా. రంగవల్లికలు వేయడం, బొమ్మలు గీయడం, పెయింటింగ్ నా హాబీలు.
నాకు ఇందులో ఏం కూడా కవిత ల అనిపించలేదు
భావాలు అంటే బాగుటుంది కానీ మీ ప్రయత్నం నాకు చాలా నచ్చింది
చాలా చాలా బాగుంది కవిత గారు. ప్రాణాలర్పించిన సైనికులే కాదు ప్రవాసంలో ఉంటూ అవకాశం ఉన్న ప్రతి సందర్భంలోనూ దేశాన్ని తలచుకుంటూ ఉప్పొంగే గుండెలూ…..నిజమైన దేశభక్తులని చాలా చాలా చక్కగా చెప్పారు. నిజం భక్తి అంటే ఇదే కదా…నిరంతర నామస్మరణేగా. ఆటైనా, అణ్వస్త్ర ప్రయోగమైనా…అట్లతద్దె అయినా…అమ్మతనంతో పిల్లలకు అమ్మభాషను నేర్పుతూ…, సాంస్కృతిక వారసత్వాన్ని నిలబెడుతున్న ప్రవాసీయుల ఆత్మను అక్షరాలలో నిలిపారు. ఇక్కడ భారతీయులలో ఉన్న విదేశీయులు భుజాలు తడుముకోవాలి ఈ కవితకు.
శుభాభినందనలు 💐💐