Tag: kavithalu

గోదావరి- ఒక పయనం -ఎస్. జయ గోదావరి నవ్వుల గలగలలు కవ్విస్తుంటే వెంట వెళ్ళాం కాపలా కాసే భటుల్లా తెల్ల మబ్బుల గొడుగులు పట్టుకొని బారులు తీరిన ఆకుపచ్చని కొండలు దారంటా పరిచిన నురగల మల్లెలు చిన్ని చిన్ని సుడిగుండాలు నవ్వే గోదావరి బుగ్గల్లో సొట్టలు సన్నని సవ్వడితో అలలు మెలమెల్లగా విరిగిపడుతూ అంతలోనే కలిసిపోతూ గాజుపలకల్లా మెరిసిపోతూ కొండల అంచుల్లో అలలు ఆకుపచ్చని రంగులో తలుకులీనుతూ   నవ్వుల పారిజాతాలు వెదజల్లుకుంటూ కాసేపు సుదీర్ఘాలోచనలతో మరికొంతసేపు […]

యుద్ధం పుల్లింగమే -జయశ్రీ మువ్వా కాలాన్ని గుప్పిట పట్టి పంటి కింద్ర తొక్కిపట్టిఇదిగో ఇప్పుడిప్పుడే రెక్కల సవ్వడి గుర్తుపడుతున్నాం వెన్నెలను అద్దంలో ఒంపి తృప్తిపడుతున్నాంనక్షత్రాలను పెదాలపై అతికించుకునిఆనందంలోకి అడుగుపెడుతున్నాం నాలోనూ రక్తమే ప్రవహిస్తోందనిఆకశాన్ని అంగిట్లో దాచేస్తున్నాం రంగాలన్నీ రంగరించి గుటుక్కున మింగేస్తూపాదాలకు పరుగు నేర్పిస్తున్నాం శరీరం పై మచ్చలన్నీ మాయమైన సంతోషంలోకొత్త వలసపక్షులైరెక్కలు కూర్చుకున్నాం ఆదిమ నుంచి అంచలంచలుగా అందరూ ఎదుగుతూనే ఉన్నారునువ్వూ అతీతం కాదు నీ మత మౌఢ్యం మాత్రంఅదిగో పురిటిదుర్వాసన నుంచి ఇంకా శుద్ధి కాలేదుఅందమైన బలపాలు అరచేతి పలకలో అరిగే క్షణాలనొదిలినిప్పులు […]

Unfinished art -సుభాషిణి తోట కాలం వాగులా సాగిపోతుంటుందినన్ను ఆగనియ్యదు సాగనియ్యదుక్షణ క్షణం కుదుపులే ఆ నీటి పయనానఒక్కటంటే ఒక్క మంచి జ్ఞాపకము మిగిలి ఉండదుమిగిలి ఉన్నవి అన్ని సగం వరకే సాగి ఏ రాతి ఘట్టానికో చిక్కుకొని ఆగిపోతాయ్..చిట్టడివి లో ఉంది ఆ వాగునేనొక పడవనుఅందులో అన్ని ఆలోచనల పుస్తకాలేఆత్రంగా ఉంటుంది జీవంచావు కేకలుచుట్టూఅరణ్యరోదన ల మధ్య నేనొక ఒంటరిగా మిగిలిపోతాపుస్తకం గాలి రెపరెపలకు తెరుచుకుంటుందిఅందులో ఇలా రాసి ఉంది…”O Death i cannot die”చాలు ఒక పదమో […]

ఎంత బాగుందో! -శ్రీ సాహితి ఈ ముసురులో భలే చల్లావు నీ చూపును… అదును చూసి మొలకెత్తింది కవితగా అది నీ పెదాలకు చేరి సువాసనాలతో తీపి శబ్దలుగా సంచరిస్తుంటే ఎంత బాగుందో! ఎప్పుడో వ్రాసిన ఉత్తరం.. ఆమెను తలుస్తూ పోస్ట్ చేయడం మరిచాను. ఆలేస్యంగా ఆమెకందిన నా అక్షరాలు ఆమె నవ్వును వెంటనే తిరిగి పోస్ట్ చేశాయి. నా మాటను రాళ్లతో తరిమికొట్టావు… ప్రేమకొద్దీ పరిగెత్తాను.. గాయం మాయకుండానే మళ్లివచ్చాను మళ్ళీ తరమాలని చూశావు…కానీ నీ […]

నువ్వు పరిచిన ముళ్లపానుపు -గట్టు రాధిక మోహన్ ఉదయాలను,రాత్రులను కట్టగట్టి నాకు నేనే అవుతూ నీ వాసన లేని ఓ కొత్త ప్రపంచంలో బతకాలనుకొని కరిగిపోయే రంగులను ముఖానికి అద్దుకొనికొన్ని నవ్వులని పూయిస్తాను. ఎందుకోగని… ఆ నవ్వులను చూసి కూడా నువ్వు అర్థంలేని చూపులతోపోలికల కోసం వెతుకుతుంటావుఅసూయ లోయలో పడిపోతూ ఉంటావు. సారూప్యం లేని ఆ చూపులకి…ఆ పోలికలకి…ఆ అసూయలకి…ఏం చెయ్యాలో తోచని నేను నాలోని నేనుతో కలిసి ఓ సారి పక్కున నవ్వుకుంటాను. కానీ…నవ్వులా కనబడే ఆ నవ్వులో ఎన్ని మేఘాలు నల్లటి దుప్పటిని కప్పుకొని దాక్కున్నాయనే రహస్యం నీకెప్పటికీ అంతుబట్టదు! ఇప్పుడు ఆ మేఘాల […]

రంగు మబ్బులు -డా. శ్రీనాథ్ వాడపల్లి ఒక ఎనిమిది వసంతాల పూర్వం. ఓ చీకటి రాత్రి ఒక చైనీయుడు పారిస్ థియేటర్లో సంగీతం వాయిస్తూంటే పియానో మెట్ల మీంచి వచ్చిన కమ్మని కవిత్వంలో  నువ్వెందుకు లేవు? మేఘాల మాటున దాక్కున్నావు కదూ !చీకటి నలుపులో పోల్చుకోలేక పోయాను ఇప్పటికైనా కనుక్కొన్నాను. మొత్తానికి నిన్ను రంగుల మబ్బులతో కలపగలిగాను.  ***** Srinath Vadapalli, Born in Vizianagaram, Andhra Pradesh. Parents: Vadapalli Lakshminaraya Acharyulu, Seethamma. Phd in New Media, Masters in Printmaking, Bachelors in Painting. Presently working with the Educational Services Commission of New Jersey. Earlier […]

 కళ్ళలో ఒక నది -గవిడి శ్రీనివాస్ కళ్ళలో ఒక నది ఒక చెట్టు ప్రవహించే కాలం ముడిపడుతుంటాయి . లోపలి మనిషి ఒక్క సారీ బహిర్గత మౌతుంటాడు. అంతర్ధానమౌతున్న  విలువల ముందు జీవితాలు అనేక రూపాల్లో రాలుతున్నా కడగబడుతున్న క్షణాల్లో ఇంకో పార్శ్వముగా దివ్య రేఖలు అద్దుతుంటాయి . చెదిరిపోని  ఊహలు గూళ్ళను నిర్మిస్తాయి . అల్లుకున్న తపనలు చిగురులు తొడుక్కుంటాయి . ఒక దాహం నది తీర్చినట్లు ఒక ఎండని చెట్టు ఆపినట్లు కాలం దొంతరల్లో ఒక ప్రయత్నం ఎన్నో కాంతుల్ని విసురుతుంది . శ్రమ ఉదయించడం లో విజయాలు తడుతుంటాయి. […]

యుద్ధం ఒక గుండె కోత-13 (దీర్ఘ కవిత) -శీలా సుభద్రా దేవి శ్వాస ఆడటంలేదు ఆక్సిజను వాయువంతా ఇగిరిపోయిందేమో వాతావరణం మంటలతో జ్వలిస్తోంది ఉక్కుబూట్ల కింద శవాలు విరుగుతున్న చప్పుడు విన్పిస్తోంది శిబిరాల కింద నిప్పులు దాక్కున్నాయి పరదాల చాటున ఎండిపోయిన కళ్ళు ఏడవటం మర్చిపోయాయి జనమేజయుని సర్పయాగంలోని సమిధల్లా కందకాలలో సగం కాలిన ఎముకల కుప్పలు కమురుకంపుల్ని వెదజల్లుతున్నాయి మృతవాసనల్ని పీల్చుకొని బొమ్మజెముడు పువ్వు ఎర్రగా విచ్చుకొంది విస్తరిస్తున్న పిశాచ సామ్రాజ్యాల్ని కీర్తిస్తూ రాబందులు రాగాలాపనలతో […]

తప్పని తరింపు -చందలూరి నారాయణరావు రెపరెపలాడే చూపులే ఎగిసే కెరటాలు. మిణుకుమనే మాటలే దుమికే గుర్రాలు. అరిగిన ఎముకలనే ఆసరాగా బతికే ఆశ పాదాలను ములుకర్రతో అదిలించి ఇరుకు దారిలోనూ ఉరుకుపట్టిస్తుంది. ప్రకృతి చట్టానికి లోబడే వయసు వదర ముప్పులో చిక్కినా… లోపలి మనసులో గుండెల్లో కొండలు పేలినా దారి నడకల్ని కూల్చినా కొట్టుకుపోని జీవసంబంధానికి కొనఊపిరికి మిణుకుమిణుకులను ముడేసి ఆఖరి క్షణాలకు రెపరెపలను పెనేసి… ఉక్కుబంధంతో తెగినచోట తపన తాపడంతో తనువు తహతహలాడటం ప్రతి ఒక్కరి […]

ఎంతైనా మగాడు మరి -కృపాకర్ పోతుల “మాధురిగారేనా” “అవునండీ మాధురినే మాట్లడుతున్నాను. మీరు…?” “మధూ నేనూ… చైతన్యని. గుర్తుపట్టేవా?” ‘చైతన్య’ అన్న మాట విన్న మాధురి కొన్ని క్షణాలపాటూ మాట్లాడకుండా  మౌనంగా ఉండిపోయింది. ‘మధూ’ అన్న చైతన్య పిలుపు మళ్ళీ  చెవిని పడ్డాక… “చైతన్య!!…అంటే…ఆంధ్రా యూనివర్సిటీ … ఎమ్మే ఇంగ్లీష్ …?” అంటూ ఆగిపోయింది వాక్యం పూర్తిచెయ్యకుండా. “అవును మధూ. ద సేమ్ ఓల్డ్ చైతన్య. యువర్ చైతన్య.  మరచిపోయుంటావనుకున్నాను మధూ. గుర్తుంచుకున్నందుకు  చాలా థేంక్స్.  ఇరవైఏళ్ళైపోలేదూ […]