ఒకటే అలజడి (కవిత)

ఒకటే అలజడి

-గవిడి శ్రీనివాస్

అలసిన సాయంత్రాలు
సేదీరుతున్న వేళ
మంచు వెన్నెల కురిసి
చల్లని గాలుల్ని ఊపుతున్నవేళ

నాతో కాసేపు ఇలానే మాట్లాడుతూ వుండు
అలా నా కళ్ళల్లోకి ప్రవహిస్తూ వుండు

సమయాలది ఏముందిలే
మనసు కాసింత ఊసులతో
కుదుటపడ్డప్పుడు .

ఈ క్షణాల్ని ఇలానే
పదిల పరచుకొంటాను.

నీతో మాట్లాడుతుంటే రేగే
అలజడిని ఆస్వాదిస్తాను.

గుప్పెట్లో కాసిన్ని
చిరు నవ్వుల్ని వొంపెయ్.
అవి మల్లె లై వికసిస్తుంటాయ్.

అలా కదిలే మేఘాల్ని చూడు
మనల్ని బంధీ చేసినట్టు లేదూ…!

నా కలల ప్రపంచం లో అలజడి రేపి
ఎలా నిద్ర పోతావ్.

నీ పరిమళాల స్పర్శ లేకుండా
ఎలా జీవించమంటావ్.

నువ్వు నేను వేరుకాదు.

ఇప్పుడు
నువ్వు నేను ఒక్కటైన దృశ్యం గా
ఒకటే అలజడి….!

*****