1955 లో జననం,సిద్ధిపేట ప్రాంతం.టీచరుగా 2013 లో రిటైర్మెంట్. శ్రీశ్రీ మహాప్రస్థానం ,ఉన్నవ మాలపల్లి సాహిత్య అవసరం ,అక్షరం విలువ నేర్పినయి. 45 ఏళ్ల సాహిత్య ప్రయాణం లో గోరుకొయ్యలు,పట్టుకుచ్చుల పువ్వు ,విరమించని వాక్యం కవిత్వ సంపుటాలు - ప్రోత్సాహకాలుగా ఉమ్మిడిశెట్టి ,సమైక్య సాహితి ,పొట్టి శ్రీరాములు తెలుగు విశ్వ విద్యాలయం అవార్డులు. మంజీరా రచయితల సంఘం లో శాశ్వత సభ్యున్ని.
ప్రధానంగా సాహిత్య సృజన - జీవన గమన ప్రేరణాత్మక ఆచరణ గ ఉండాలని నమ్ముతాను.
మిస్సోరీ లో (అనువాద కవిత) -దాసరాజు రామారావు నేనున్న మిస్సోరీలో ఒక సగటు మనిషి ఒక కఠిన మనిషి బాధకు అర్థం తెలియని చలన రహిత మనిషి కడుపులో పేగుల్ని దేవేసినట్లు హింసిస్తుంటడు వాణ్ణి చల్లని వాడనాల్నా పరమ కసాయి ఆ మనిషి నేనెప్పుడూ మధురమైన మనిషిని కలువలేదు దయగల మనిషిని నిజమైన మనిషిని ఎవరొకరో చీకటిలో వుంటే భరోసా మనిషి తోడుండాలనుకుంట ఖచ్చితమైన మనిషే ఆ మనిషి జాక్సన్ ,మిస్సిసిపీలో లక్షణమైన పురుషులున్నరు […]
ముగింపు లేని సమయం -దాసరాజు రామారావు ముగింపు లేని సమయం నా చేతుల్లో వున్నది, ఓ నా ప్రభూ నిమిషాలను లెక్కించేందుకు ఎవరూ లేరు దివా రాత్రాలు వెళ్లిపోయి,వయస్సు మళ్లిపోయి వికసించీ, వాడిపోయీ పూల వోలె. నువ్వు తెలుసుకోవాల్సింది ఎట్లా వేచివుండటం. నీ సంవత్సరాలు ఒకటొకటి అనుసరిస్తూ ఒక సంపూర్ణమైన చిన్ని అడవి మల్లె కోసం. మనకు సమయం లేదు కోల్పోవడానికి. మరియు సమయం కలిగి లేం మనం ఒక అవకాశం కోసం పాకులాడక తప్పదు మనం […]