అందీ అందని ఆకాశం (కవిత)

అందీ అందని ఆకాశం (కవిత)

-ఝాన్సీ కొప్పిశెట్టి

ఓ కవి ‘మధుశాల’ లోతుల్లో మునిగి వున్నాన్నేను
అదేమిటో…

మనసు పొరల్లో దాచుకున్న
ఇష్టమైన అనుభవాలన్నీ
అనుభవంలోకి వచ్చాయి..!
జ్ఞాపకాల పొరల్లోని
కౌగిలింతల స్పర్శలు
చిక్కటి స్నేహాలు
జో కొట్టిన హస్తాలు…

ఎందుకో మరోసారి
పితృస్వామ్యం పైన అక్కసు ఎగిసిపడింది..!
పురుషుడు ఆడమాంసపు ఆఘ్రాణింపుపై రాసినా
వేశ్యల భోగలాలసపై మనసు పడినా
ప్రియురాళ్ళ ఓణీల్లోని అందాల్లో ఓలలాడినా
అన్నీ స్వానుభవాలేనని ఒత్తి పలికినా
ఆక్షేపణ లేదు ఈ పితృస్వామ్య సమాజానికి…

ఎంత ‘టెస్టోస్టిరోన్’స్థాయిల్లో తేడాలున్నా
స్త్రీత్వానికీ శృంగారభావ సంక్షోభాలు
మానసిక వికార సంచలనాలు తప్పవు…

ఎందరు స్త్రీలు మనసు విప్పి చెదిరిన మనసును బహిర్గతం చేయగలరు..?
తమకున్న కొద్దిపాటి స్నేహాలను ధైర్యంగా పరిచయం చేయగలరు..?
మనసుకు నచ్చిన మగాడిపై నాలుగు అక్షరాల మాలలల్ల గలరు..?

చలం అఖుంటిత అభిమానులైనా
లత సాహిత్యాన్ని ఆస్వాదించిన రసజ్ఞులైనా
ఆమోదించరెందుకో స్త్రీ స్వేచ్చను
అయినా వీళ్ళంతా ఆకాశంలో సగం మరి.. !!!

*****