సాగర సంగమం (కవిత)

సాగర సంగమం

– సిరికి స్వామినాయుడు

నువ్వేమో చల్లని జాబిలివి .. నేనేమో మండే సూరీడ్ని ..ఇన్నేళ్లూ ..  ఒక విరహాన్ని భారంగా మోస్తూఒక ఎడబాటు ఎడారిమీద చెరో దిక్కున – మనంఉరకలెత్తే నది  సముద్రాన్ని కలసినట్టువెన్నెల వేడిమి ఒకరికొకరు ఓదార్చుకున్నట్టు ఇన్నాళ్లకీవేళ .. మనం ! ఆ క్షణం .. కాసేపు మన మాటలు మూగవోతాయిగుండెలు ఆర్తిగా కొట్టుకుంటాయిమన దేహాలు సన్నగా కంపిస్తాయి చిగురుటాకుల్లా..ముద్ద మందారాన్ని తీసుకున్నట్టునీ మోమును నా చేతుల్లోకి తీసుకొని ప్రేమగా నీ కళ్లలోకి చూస్తాను పచ్చని వనాలు విరబూస్తాయి పారే నదులు కనిపిస్తాయి ఎగిరే పక్షుల కువకువలు వినిపిస్తాయితొలిరేయి జ్ఞాపకాలు తేనెటీగల్లా కుడతాయి ! నీ నుదుటాకాశం‌ మీదా .. శంఖువులాంటి నీ కంఠం మీదా .. నీ వణికే పెదాల మీదా .. చినుకులాంటి ఓ చిన్నముద్దు పెడతానుకోరికతోనే  గాదు .. అవ్యక్తమైన ప్రేమను ఆయా రూపాల్లో నీలో ఒంపుకునేందుకు ..రెండు తీరాల్ని కలుపుతూ పారే నిర్మలమైన నది ఆవేళ మనలో ప్రవహిస్తుంది ! నిన్ను గుండెలకి హత్తుకుంటాను తనివితీరా ..గాలి  .. ఊపిరాడక ఉక్కిరిబిక్కిరవుతుందిచందమామ సిగ్గుతో మబ్బుల పొదల్లోకి జారిపోతుందిపగలు చీకటైపోతుంది ప్రపంచం మనకు‌ పరాయిదై పోతుందిఉఛ్వాస నిశ్వాసలు తీవ్ర వాయుగుండాలవుతాయి ! యిద్దరం .. రెండు మంచుబొమ్మలమై కరిగిపోతాంఅపుడు మన కనుకొలకుల్లోంచి కొన్ని కన్నీటిబొట్లు జారతాయినీ పయ్యాడకొంగున వాటిని మంచిముత్యాలుగా మూటగట్టిరేపటి జ్ఞాపకాలుగా దాచుకుంటావు తలుపుచాటు కన్నాల్లోంచి తుఫానుని చూసిన వాళ్లు ‘ ఛీ .. పాడు ‘ అంటారు ! వాళ్లకేమి తెలుసురెండు దేహాలు ఏకకాలంలో ఒక్కటిగా రూపాంతరం జెందటమనీ ..రెండు ఆత్మలు ఒకే ప్రాణంగా కలగలసి పోవటమనీ ..వాళ్లకేం తెలుసు రేపు నట్టింట పారాడే తొలి పంటకోసం దంపతులమై ఓ పవిత్రయాగం  జేస్తున్నామనీ ..మన పరిపూర్ణ జీవన సంపుటానికి యిద్దరం కలసి ఒకే ముందుమాట రాస్తున్నామనీ ..!!

*****